बैरे, बाबु तेरो लागि फोन छ ।

कस्को ?

च्यङ्ग्राको

म खोठाबाट तल झर्दै, गुनगुनौदै  "मायाले ले माया गासी  देउ, भएन प्रिती जोडी देउ" ...... "हलो"

सुन न क्या कोक र म:म: खान मन लाग्यो हिड जाम, शान्दार, मलाई लिन आइजो ।।।

ह्या बेला न कुबेला बजी नेउला .... म त भुक्का छु । तेरो ट्रीट हो ?

ल ल , तु भी क्या याद रखेगा किस रहिससे पाला पढा था । बरु सुन तेरो बाउको ५५५ लेर आइज खूब तल लाग्या छ, कत्ती सुर्य सल्काउने ५५५ मा थप नून, मसला केही थप्या छ की, टेस्टीङ गर्नु पर्‍यो ।

.

बैरे,

अंग्रेजीमा भन्छन नि "कम्प्लिट प्याकेज " हो, त्यही लाग्यो। भाषामा शैली मा, उपमामा भावमा कतै कुनै कमजोरी भेटिन्नन। कथा मार्मिक रा धार्मिक हुँदै छ भनेर अघिल्लो पोस्ट मै लेखेको थिएं , हो रहेछ ।

अर्को सुन्दर सिर्जनाको प्रतिक्षामा

उही

ठुलदाइ

.

>>>म सँग बोल्नको लागि न त केही शब्दहरु थिए न त ईच्छा नै । म केवल कौसी बाट देखिने त्रिभुवन बिमान्स्थल तिर हेर्दइ थिए ।<<<

>>>मलाई त्यो दिनको केही मान्यता थिएन । मेरो सुर्य त हिजै डुबेको थियो र अब कहिले उदाउने थिएन । <<<

यि  दुई ठाउँमा पुगेपछी चाँही मलाई सार्है घोच्यो !

1992 मा PIA को Airbus A300 crash भएको घटनाको बारेमा जानकारी भये पनि त्यती खेर त्यती दु:ख लागेको थिएन जती दु:ख आज बैरेको कथा पढेर लाग्दैछ !

अरु त के भन्ने र खोइ अब ! आशा छ १७ बर्षको अन्तरालपछी बैरेको मनको घाऊ अवस्य पनि अली बिशेक भयो होला !

समय हो आज एउटाको छ भने भोली अरु कसैको हुनेछ ! 

Stat
<<मिठो कथाको नमिठो अन्त्य भएको यो कथा पुरा काल्पनिक होला भन्ने आशा छ >>

प्रभु काल्पनिक त मेरो लागि अहिले भएको छ, अतितको कुरा कल्पना झै लाग्छ, मेरो जीवनमा पनि यस्तो भएको छ भनेर बिर्सन पनि सकिन्न ।  

sanira
<<बैरे  , कथा   को  अन्त  साह्रै  नरमाइलो  लाग्यो,   कुनै  बियोगन्तक  स्टोरी जस्ताइ,के यो  सत्य घत्ना नै  हो ?>>

जिन्दगी नै बियोगन्तक  स्टोरी भाको छ कथा किन नहोस् ? घटना त सत्य नै हो बिधी को बिडम्बना लाई कसले नै टाह्र्न सक्छ र

rahulvai
<<अंग्रेजीमा भन्छन नि "कम्प्लिट प्याकेज " हो, त्यही लाग्यो। भाषामा शैली मा, उपमामा भावमा कतै कुनै कमजोरी भेटिन्नन। कथा मार्मिक रा धार्मिक हुँदै छ भनेर अघिल्लो पोस्ट मै लेखेको थिएं , हो रहेछ ।
अर्को सुन्दर सिर्जनाको प्रतिक्षामा >>

ठुल्दाइ तपाईको कमेन्टले म धन्य भएको छु , खै जिन्दगीले सुख भन्दा धेरै तौलिएर दु:ख दिएको छ अब अर्को प्रस्तुती पनि दु:खमय नै हुने हो कि हेर्दै जाउँ

ritthe
<<यि  दुई ठाउँमा पुगेपछी चाँही मलाई सार्है घोच्यो !
1992 मा PIA को Airbus A300 crash भएको घटनाको बारेमा जानकारी भये पनि त्यती खेर त्यती दु:ख लागेको थिएन जती दु:ख आज बैरेको कथा पढेर लाग्दैछ !
अरु त के भन्ने र खोइ अब ! आशा छ १७ बर्षको अन्तरालपछी बैरेको मनको घाऊ अवस्य पनि अली बिशेक भयो होला !
समय हो आज एउटाको छ भने भोली अरु कसैको हुनेछ !  >>

प्रभु आफ्नो जिन्दगीमा अतितका यादले सधैं घोच्या घोच्यै छ के भन्नु र । १७ बर्षको अन्तरालपछी पनि याद हरु अझै ताजा नै छ । सुनिल बर्देवाले भन्या झै रुखमा खोपेको प्रेमको चिनो हिजो जस्तै लाग्दछ , आफुलाई पनि प्रियासी सँग खाएका कसम हरु हिजो को झै लाग्छ उस्का याद हरु अझै मन मस्तिस्कमा ताजा घाऊ झै खोपिएको  छ ।

perfectionist, kHisHii
<<.>>
यो बिन्दु झै कथापनी अधुरो भयो प्रभु ।

सबैले पढिदिनु भएकोमा म क्रितज्ञ छु , जडिएको हिरा बिना औठीको मान्यता नभएको झै तपाईहरुले नपढिदिनु भएको भए र कमेन्ट  नपोखिदिनु भए यो कथाको पनि केही मान्याता हुने थिएन , सबै साथी भाई हरु मा बैरेको मुरी मुरी धन्यवाद
 

 

what a story or memoir .... वाह ! पुरानो त उत्कृस्ट कथा ... जहाँ साथि छ , माया छ, बदमासी छ, प्रेम छ , अनि वियोग छ ..... जीवनमा यस्तो कसैको नहोस भन्न त हुन्थ्यो तर "बैरे" ज्यू ले यो सत्य घटना हो भनेसी मुटु चसक्क भाको हो ..... निक्कै खल्लो महसुस भएको हो...

बैरे-ज्यू फेरी कुनै कथा / संस्मरण टाँस्ने हैन साझा मा ??

थाहा छैन