.png)
म यो सहरकी सुखी आमा
दुई महिनाअघिसम्म खसी बजारमा घाँस पुर्याउने यी आमैको सरुवा भएको छ । ‘घाँसी आमै’ बाट अहिले यी माग्ने आमै भएकी छिन् । भद्रकाली मन्दिर परिसरलाई कर्मथलो बनाएकी छिन् यिनले । हुन त राजधानीमा माग्ने र घाँस काट्नेको कुनै कमी छैन । उनका भन्दा सयौंगुना दुःखका पहाड चढेका असंख्य मानिस भेटिन्छन् यहाँ । ८० कटेकी यी आमै उनीहरूभन्दा भिन्न यसकारण भइन्, उनी घाँस काट्दा पनि सुखी छिन्, माग्दा पनि सुखी ।
भद्रकाली मन्दिरमा मुसेली आमासँग भेट्दा उनी डबल गन्दै थिइन् । मैले प्रश्न गर्न नभ्याउँदै उनले उत्तर दिइन्, ‘भोलि घरबेटी भाडा लिन आउँदै छन् । भोलि १० गते होइन् ? त्यसैले पैसा पुर्याउँदैछु ।’
मुसेली आमासँगको मेरो चौथो भेट थियो । उनलाई यति धेरै नरम मैले पहिला पाएकी थिइन् । उनलाई मुसेली नामले कमैले चिन्छन् । ‘खसी बजारकी आमा’ उनको ‘ब्रान्ड नेम’ हो ।
खसी बजारका हरेक सदस्य उनको ‘हुङ्कार’सँग परिचित थिए । उनको छेउमा जानु र उनको विषयमा सोध्नु निकै साहसपूर्ण काम हुन्थ्यो । उनका छेउमा पर्ने हरेक अनजान मानिस उनका लागि लुटेरा थिए । त्यसैले त उनीसँग बोल्न चाहनेलाई आँसी -हँसिया) देखाएर तर्साउँथिइन् । अविश्वासको पनि बलियो कारण छ उनीसँग ।
